Eerste sfeerimpressie
Blijf op de hoogte en volg Eva
14 Februari 2014 | Nederland, Gennep
Allemaal een fijne Valentijn gewenst!
Ik ben nu precies tien daagjes weg uit het koude kikkerlandje, en het bevalt me hier best PRIMA!
De vliegreis was ontzettend aangenaam. Dit werd medemogelijk gemaakt door een enorme luxe. Van sokken, leuke films, een lekker warm dekentje tot een heerlijk fruithapje. Het feest was helemaal compleet toen we om 12 uur Roel de Graaf drie kussen gaven voor zijn verjaardag (een heuse uitdaging met turbulentie) en de prachtige feesthoedjes van Stefan in ontvangst namen. Op Abu Dhabi ruilde we deze twee Hollandse jongens in voor een vliegtuig vol met bijna álleeen maar Nepalese mannen.
Slaperig van de lange vliegreis worden we op het vliegveld van Kathmandu snel klaarwakker als we kennismaken met de volgende groep Nepalese mannen. We worden door wel tien mannen naar een busje gebracht, onze bagage wordt achterin gegooid en vervolgens wordt brutaal om fooi gevraagd. Ik ben blij als we snel wegrijden aan de linkerkant van de weg, de drukke hoofdstad in. Met op de achtergrond een vrolijk Nepalees deuntje. De busreis lijkt net een film. Ik zie veel mensen, smog, apen, bergen, bananenbomen, scooters, hier en daar een koe en hoor constant getoeter. Ik ben dan ook blij als we ’s avonds een leuk restaurantje vinden en in alle rust van ons eerste Nepalese biertje kunnen genieten.
De volgende ochtend rijden we met de bus in maarliefst zeven/acht uur naar Pokhara. Tijdens de busrit kom ik erachter dat ik een cruciale fout heb begaan. Het contactadres in Pokhara, dat ik tevens bij de DUO in Nederland heb achtergelaten blijkt niet helemaal te kloppen. De straatnaam die ik heb opgegeven blijkt namelijk de naam te zijn van de man die ons de talencursus Nepalees gaat geven: Prem Kunwar … FAAL!
We slapen in een leuk hotel en verkennen samen met de gezellige andere vrijwilligers Pokhara. Lekker pannenkoeken eten aan Lakeside, in de winkels minimaal de helft van de prijs afpingelen en in café Busy Bee (waar ze een beamer hebben) Nederland supporten tijdens de opening van de Olympische winterspelen. Dan snel een dansje in de Blues Bar want het ‘nachtleven’ is hier al om 11 uur al afgelopen.
Zondagmiddag vertrekken we met de bus de bergen in naar ‘Thulakhet’. Na een uur hobbelen over een weg die vooral bestaat uit kuilen, komen we voor €0.50 aan in ons nieuwe dorpje. Ik zal even kort een sfeerimpressie geven van ons nieuwe thuisfront. Bij aankomst zien we een lieve vrolijke vrouw, onze aama (mama), voor een schattig huisje zitten. Meteen krijgen we lekkere chijya (thee) aangeboden en ik voel me meteen thuis. Ik heb twee bahini’s (zusjes), Meelina van 14 en Momota van 18. Momota, een jaar jonger dan ik heeft een prachtige dochter (Nani) van twee maanden oud, jezus! Ook heeft het gezin een zoon (Madan), net zo oud als ik. Hij werkt aan een stadion in Katar en we kunnen hem een keer in de week spreken via de telefoon. Onze baba (papa) is slecht te been omdat hij als kind polio heeft gehad en is leerkracht op het schooltje waar wij aan de slag gaan. Soscha, Claudia en ik slapen in apart gebouw waar ook hadjur-aama (oma) en hadjur-baba (opa) slapen. In dit gebouw is een aparte wc (oftewel een gat in de grond) aanwezig en ons kamertje bestaat uit drie harde houten bedjes met vrolijk gekleurde klamboes erboven. Ook hebben we een eigen tuin met verse groente, kippen, een koe, een buffalo en een kat. Tot slot heeft de familie (Ghimere) een klein winkeltje waar de zelfgemaakte tassen van onze papa en andere spulletjes worden verkocht.
Dan nog even enkele hoogtepunten van deze week op een rijtje:
- Heldhaftig als ik ben heb ik hoogstpersoonlijk een kever uit de binnenkant van mijn klamboe verwijderd.
- Ik heb de handen ook uit de mouwen gestoken en lekker getuinierd in de groentetuin. Met de familie heb ik (vrij Hollands) aardappelplanten gepoot.
- Ondertussen ben ik bijna helemaal geïntegreerd en begin steeds meer op een echte Nepalees te lijken. Niet alleen omdat ik ondertussen een echte Nepalese naam heb, namelijk Zunaa (Soscha heet hier Shita en Claudia noemen ze Tara).
* Ik kan mezelf ondertussen namelijk een beetje verstaanbaar maken in het Nepalees.
* Ik heb een Nepalees telefoonnummer.
* De Dhal Bath (dagelijks ontbijt en avondeten bestaand uit rijst, groente en een currry) consumeer ik voortaan alleen nog maar door gebruik te maken van mijn rechterhand.
* Ik loop rond in wijde broeken met een tika (rode stip van vilt) op mijn voorhoofd, indien deze er niet vanaf is gevallen.
* Ik heb geleerd hoe ik Nepalese chijya (thee) kan maken.
* Ik heb een poging gedaan om net als mijn zusje (Meelina) te dansen op Nepalese muziek, dit vergt echter nog enkele oefening.
Het is erg leuk om weer in Pokhara te zijn. Een verfrissende douche, westers eten en een iets minder hard bed. Toch heb ik weer zin om naar het gastgezin te gaan als ik een belletje krijg van mijn bahini (zusje) en vervolgens het volgende smsje van baba (papa) ontvang: ‘Hello namaste, everboady eva are u fine how is your pokhara haha…
Ik probeer jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden maar laat natuurlijk ook nog wat smeuïge verhalen achter voor in Holland!
Liefs Eva
Ik ben nu precies tien daagjes weg uit het koude kikkerlandje, en het bevalt me hier best PRIMA!
De vliegreis was ontzettend aangenaam. Dit werd medemogelijk gemaakt door een enorme luxe. Van sokken, leuke films, een lekker warm dekentje tot een heerlijk fruithapje. Het feest was helemaal compleet toen we om 12 uur Roel de Graaf drie kussen gaven voor zijn verjaardag (een heuse uitdaging met turbulentie) en de prachtige feesthoedjes van Stefan in ontvangst namen. Op Abu Dhabi ruilde we deze twee Hollandse jongens in voor een vliegtuig vol met bijna álleeen maar Nepalese mannen.
Slaperig van de lange vliegreis worden we op het vliegveld van Kathmandu snel klaarwakker als we kennismaken met de volgende groep Nepalese mannen. We worden door wel tien mannen naar een busje gebracht, onze bagage wordt achterin gegooid en vervolgens wordt brutaal om fooi gevraagd. Ik ben blij als we snel wegrijden aan de linkerkant van de weg, de drukke hoofdstad in. Met op de achtergrond een vrolijk Nepalees deuntje. De busreis lijkt net een film. Ik zie veel mensen, smog, apen, bergen, bananenbomen, scooters, hier en daar een koe en hoor constant getoeter. Ik ben dan ook blij als we ’s avonds een leuk restaurantje vinden en in alle rust van ons eerste Nepalese biertje kunnen genieten.
De volgende ochtend rijden we met de bus in maarliefst zeven/acht uur naar Pokhara. Tijdens de busrit kom ik erachter dat ik een cruciale fout heb begaan. Het contactadres in Pokhara, dat ik tevens bij de DUO in Nederland heb achtergelaten blijkt niet helemaal te kloppen. De straatnaam die ik heb opgegeven blijkt namelijk de naam te zijn van de man die ons de talencursus Nepalees gaat geven: Prem Kunwar … FAAL!
We slapen in een leuk hotel en verkennen samen met de gezellige andere vrijwilligers Pokhara. Lekker pannenkoeken eten aan Lakeside, in de winkels minimaal de helft van de prijs afpingelen en in café Busy Bee (waar ze een beamer hebben) Nederland supporten tijdens de opening van de Olympische winterspelen. Dan snel een dansje in de Blues Bar want het ‘nachtleven’ is hier al om 11 uur al afgelopen.
Zondagmiddag vertrekken we met de bus de bergen in naar ‘Thulakhet’. Na een uur hobbelen over een weg die vooral bestaat uit kuilen, komen we voor €0.50 aan in ons nieuwe dorpje. Ik zal even kort een sfeerimpressie geven van ons nieuwe thuisfront. Bij aankomst zien we een lieve vrolijke vrouw, onze aama (mama), voor een schattig huisje zitten. Meteen krijgen we lekkere chijya (thee) aangeboden en ik voel me meteen thuis. Ik heb twee bahini’s (zusjes), Meelina van 14 en Momota van 18. Momota, een jaar jonger dan ik heeft een prachtige dochter (Nani) van twee maanden oud, jezus! Ook heeft het gezin een zoon (Madan), net zo oud als ik. Hij werkt aan een stadion in Katar en we kunnen hem een keer in de week spreken via de telefoon. Onze baba (papa) is slecht te been omdat hij als kind polio heeft gehad en is leerkracht op het schooltje waar wij aan de slag gaan. Soscha, Claudia en ik slapen in apart gebouw waar ook hadjur-aama (oma) en hadjur-baba (opa) slapen. In dit gebouw is een aparte wc (oftewel een gat in de grond) aanwezig en ons kamertje bestaat uit drie harde houten bedjes met vrolijk gekleurde klamboes erboven. Ook hebben we een eigen tuin met verse groente, kippen, een koe, een buffalo en een kat. Tot slot heeft de familie (Ghimere) een klein winkeltje waar de zelfgemaakte tassen van onze papa en andere spulletjes worden verkocht.
Dan nog even enkele hoogtepunten van deze week op een rijtje:
- Heldhaftig als ik ben heb ik hoogstpersoonlijk een kever uit de binnenkant van mijn klamboe verwijderd.
- Ik heb de handen ook uit de mouwen gestoken en lekker getuinierd in de groentetuin. Met de familie heb ik (vrij Hollands) aardappelplanten gepoot.
- Ondertussen ben ik bijna helemaal geïntegreerd en begin steeds meer op een echte Nepalees te lijken. Niet alleen omdat ik ondertussen een echte Nepalese naam heb, namelijk Zunaa (Soscha heet hier Shita en Claudia noemen ze Tara).
* Ik kan mezelf ondertussen namelijk een beetje verstaanbaar maken in het Nepalees.
* Ik heb een Nepalees telefoonnummer.
* De Dhal Bath (dagelijks ontbijt en avondeten bestaand uit rijst, groente en een currry) consumeer ik voortaan alleen nog maar door gebruik te maken van mijn rechterhand.
* Ik loop rond in wijde broeken met een tika (rode stip van vilt) op mijn voorhoofd, indien deze er niet vanaf is gevallen.
* Ik heb geleerd hoe ik Nepalese chijya (thee) kan maken.
* Ik heb een poging gedaan om net als mijn zusje (Meelina) te dansen op Nepalese muziek, dit vergt echter nog enkele oefening.
Het is erg leuk om weer in Pokhara te zijn. Een verfrissende douche, westers eten en een iets minder hard bed. Toch heb ik weer zin om naar het gastgezin te gaan als ik een belletje krijg van mijn bahini (zusje) en vervolgens het volgende smsje van baba (papa) ontvang: ‘Hello namaste, everboady eva are u fine how is your pokhara haha…
Ik probeer jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden maar laat natuurlijk ook nog wat smeuïge verhalen achter voor in Holland!
Liefs Eva
-
14 Februari 2014 - 06:04
Anne:
Eva! Wat super leuk om te lezen. Ik ben blij dat het goed met je gaat! Wat een avontuur zeg! Wauwie! En na 10 dagen al een beetje Nepalees praten, petje af!! :) Heeel veel plezier en succes! Liefs Anne -
14 Februari 2014 - 08:55
Gerda:
Ha Eva, wat heb je je avonturen beeldend geschreven. Al eens aan een baantje als buitenlands correspondent gedacht?
Fijn om te lezen dat je je draai er al hebt gevonden.
Hou ons op de hoogte.
Groetjes mam
-
14 Februari 2014 - 10:28
Jane:
Ha Eefje
Wat een leuk verhaal heb je opgeschreven.
Ik denk dat het daar aangenamer is dan hier. Het is geen winter maar de temperaturen zijn hier niet aangenaam (2 graden) en het stormen dus je mist niets hier.
Zo te lezen heb je daar ook een papa en een mama en ik vind het hartstikke tof dat je het daar goed bevalt. Ze hebben daar dus geen fatsoenlijke wc zoals wij het kennen maar ze hebben dus wel een mobiele telefoon hahahahaha.
Nou meis veel plezier daar en ben benieuwd naar je volgende verhaal
XXXX jane -
14 Februari 2014 - 12:02
Esther:
HALLO VALENTIJNTJE VAN ME!
Heerlijk om te lezen. Ik volg jou en clau, maar op elk berichtje reageren vergt veel creativiteit en dat heb ik niet. Ik ben jaloers dus geniet er maar goed van dames!! Ook een dikke vette kus aan Clau.
xxxx -
14 Februari 2014 - 14:05
Lisa (pabo, Van Bas, Ook Nepal, Pub..):
Jemig wat klinkt dit heerlijk! Fijn om te horen dat je alles zo positief ervaart! En de houten bedjes wennen wel ;) GENIEEEEET! -
14 Februari 2014 - 19:16
Toin & Marion:
Hej wereldreiziger, keileuk om te lezen hoe het je vergaat in daar in Nepal en hartstikke fijn dat het allemaal zo goed bevalt. Veel succes, deze ervaring heb je in de pocket en neemt niemand je meer af ! Groetjes uit Oeffelt en we blijven jouw avonturen volgen, no worries.
Toin en Marion -
14 Februari 2014 - 19:59
Luc En Ingrid:
He die Eva: Namaste ...het is er dus toch van gekomen...je bent in Nepal!! Als we je vehaal lezen zien we voor ons waar je bent, wat je ziet, wat je ruikt (hmmmm) en voelen we hoe hard je bedje is. Gaaf om te lezen dat je al een beetje gewend bent. Geniet met volle teugen en al zit het soms een beetje tegen: een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, moet je maar denken. Heel veel plezier en we zullen je verhalen zeker volgen. Dikke kus uit Beugen. Groetjes Luc en Ingrid -
14 Februari 2014 - 20:10
Mieke:
Namaste Zunaa
Het klinkt allemaal superleuk!! leuk dat je aama en baba als huisgenoten hebt in jullie appartement!!
Kon al je spullen in de rugzak mee?? ben benieuwd naar je foto's...
heel veel plezier gewenst en werk ze ook nog he
groetjes van de hoekweg
Peter Indy Mieke -
15 Februari 2014 - 10:07
Ilse:
Ah Evaatje wat goed en leuk om te lezen! Wat een held ben je toch dat je daar zo goed integreert! :) Heel veel plezier en succes! Liefs uut Offere! ;) -
15 Februari 2014 - 19:45
Margo:
Je hebt het goed naar je zin zo te lezen. Hopelijk gaan er nog meer avonturen volgen. Groetjes -
16 Februari 2014 - 18:20
Els V. W.:
Eva, leuk om te lezen en ik had niet anders verwacht dan dat jij als snel zou inburgeren. Stoer hoor!
Ik blijf je verhalen volgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
