Cultuursnuiven
Blijf op de hoogte en volg Eva
22 Februari 2014 | Nepal, Pokhara
Zo, voor jullie begint bijna carnaval en ik ben hier nog fanatiek bezig mezelf onder te dompelen in de Nepalese cultuur.
Begin deze week hebben we een schrikbarend avontuur beleefd. Vroeg in de ochtend vertrokken we met de bus naar ons dorpje. De bus was overladen vol en we konden alleen een staplaats bemachtigen tussen de, ernstig naar zweet ruikende, medepassagiers. Ik stootte net mijn hoofd niet als ik omhoog veerde na elke hobbel in de weg. Eigenlijk begon ik deze busritten, met de eeuwige keiharde Nepalese muziek, best leuk te vinden. Totdat we plots stil kwamen te staan in de bocht van een hoge helling. Iedereen moest snel uitstappen en het bleek dat de remmen van de gammele bus het hadden begeven. De medepassagiers attendeerde ons erop dat we ‘lucky’ waren (omdat we niet met de bus het ravijn ingevallen zijn….. SLIK!). Veilig hebben we daarna meteen een taxi gepakt, en zo zijn we uiteindelijk toch ongedeerd in Thulakhet aangekomen.
Op de school heb ik mijn eerste les gegeven aan kinderen van ongeveer tien jaar. Het onderwijs in Nepal verschilt heel erg met het onderwijs in Nederland. Zo worden kinderen hier nog geslagen. Dit is echt niet om aan te zien en ik moet mijn best doen om er niks van te zeggen. Daarnaast bestond mijn rekenles uit rekenopgave die kinderen in Nederland pas op de middelbare school krijgen. Het was super leuk om hier eens echt voor de klas te staan. Al maakt de taalbarrière het wel een beetje lastig.
Dinsdag was de school gesloten, omdat de zoon van de directeur deze dag in het ‘huwelijksbootje’ stapte. Wij waren ook uitgenodigd voor deze plechtigheid. Ondanks dat Soscha en Claudia thuisbleven en het vervoer naar de locatie per bus geregeld was. Heb ik het dappere besluit genomen om toch op de uitnodiging in te gaan. Véél te westers gekleed heb ik een poging gedaan om als enige buitenlander Nepalees te dansen, waarna ik mezelf bijna misselijk heb gegeten aan een lekker en veel te uitgebreid buffet. Het gebruik om een beetje water te drinken, waarmee de voeten van het bruidspaar zijn gewassen, heb ik voor deze keer toch maar overgeslagen.
Vorige week zijn we naar de bioscoop gegaan. De film (genaamd: Tholaa) had Engelse ondertiteling waardoor we het heftige plot toch enigszins begrepen. De film ging namelijk over een tegenwoordig (ge-luk-kig) afgeschaft gebruik om de vrouw van een overleden man levend te verbranden met haar echtgenoot. De film werd gedraaid in een soort overvolle theaterzaal. Het was erg leuk om een keer mee te maken, maar ik verwacht niet dat de film goed scoort op www.IMDB.com !
Alsof de nare ervaring, met het reizen per bus, nog niet genoeg was voor deze week. Heb ik het klaargespeeld om een kop (gloeiendhete, ontzettend zoete) thee over mezelf en de laptop heen te gooien. Met vreugde kan ik jullie mededelen dat de laptop het naar een dag in de zon gelukkig weer deed. Nu neem ik het typen op een plakkerig toetsenbord dat waarschijnlijk vele bijen aantrekt dus maar voor lief.
Ambitieus heb ik tot slot een aantal Engels geschreven boeken aangeschaft om mijn Engels hier een beetje op te krikken. Volgend weekend gaan we Shivaratri vieren en logeren we in een heus monnikenklooster. Wellicht moet een nieuw reisverhaal dus nog even op zich wachten.
Allemaal een leuke carnaval gewenst!
Liefs enzo,
Eva
Begin deze week hebben we een schrikbarend avontuur beleefd. Vroeg in de ochtend vertrokken we met de bus naar ons dorpje. De bus was overladen vol en we konden alleen een staplaats bemachtigen tussen de, ernstig naar zweet ruikende, medepassagiers. Ik stootte net mijn hoofd niet als ik omhoog veerde na elke hobbel in de weg. Eigenlijk begon ik deze busritten, met de eeuwige keiharde Nepalese muziek, best leuk te vinden. Totdat we plots stil kwamen te staan in de bocht van een hoge helling. Iedereen moest snel uitstappen en het bleek dat de remmen van de gammele bus het hadden begeven. De medepassagiers attendeerde ons erop dat we ‘lucky’ waren (omdat we niet met de bus het ravijn ingevallen zijn….. SLIK!). Veilig hebben we daarna meteen een taxi gepakt, en zo zijn we uiteindelijk toch ongedeerd in Thulakhet aangekomen.
Op de school heb ik mijn eerste les gegeven aan kinderen van ongeveer tien jaar. Het onderwijs in Nepal verschilt heel erg met het onderwijs in Nederland. Zo worden kinderen hier nog geslagen. Dit is echt niet om aan te zien en ik moet mijn best doen om er niks van te zeggen. Daarnaast bestond mijn rekenles uit rekenopgave die kinderen in Nederland pas op de middelbare school krijgen. Het was super leuk om hier eens echt voor de klas te staan. Al maakt de taalbarrière het wel een beetje lastig.
Dinsdag was de school gesloten, omdat de zoon van de directeur deze dag in het ‘huwelijksbootje’ stapte. Wij waren ook uitgenodigd voor deze plechtigheid. Ondanks dat Soscha en Claudia thuisbleven en het vervoer naar de locatie per bus geregeld was. Heb ik het dappere besluit genomen om toch op de uitnodiging in te gaan. Véél te westers gekleed heb ik een poging gedaan om als enige buitenlander Nepalees te dansen, waarna ik mezelf bijna misselijk heb gegeten aan een lekker en veel te uitgebreid buffet. Het gebruik om een beetje water te drinken, waarmee de voeten van het bruidspaar zijn gewassen, heb ik voor deze keer toch maar overgeslagen.
Vorige week zijn we naar de bioscoop gegaan. De film (genaamd: Tholaa) had Engelse ondertiteling waardoor we het heftige plot toch enigszins begrepen. De film ging namelijk over een tegenwoordig (ge-luk-kig) afgeschaft gebruik om de vrouw van een overleden man levend te verbranden met haar echtgenoot. De film werd gedraaid in een soort overvolle theaterzaal. Het was erg leuk om een keer mee te maken, maar ik verwacht niet dat de film goed scoort op www.IMDB.com !
Alsof de nare ervaring, met het reizen per bus, nog niet genoeg was voor deze week. Heb ik het klaargespeeld om een kop (gloeiendhete, ontzettend zoete) thee over mezelf en de laptop heen te gooien. Met vreugde kan ik jullie mededelen dat de laptop het naar een dag in de zon gelukkig weer deed. Nu neem ik het typen op een plakkerig toetsenbord dat waarschijnlijk vele bijen aantrekt dus maar voor lief.
Ambitieus heb ik tot slot een aantal Engels geschreven boeken aangeschaft om mijn Engels hier een beetje op te krikken. Volgend weekend gaan we Shivaratri vieren en logeren we in een heus monnikenklooster. Wellicht moet een nieuw reisverhaal dus nog even op zich wachten.
Allemaal een leuke carnaval gewenst!
Liefs enzo,
Eva
-
22 Februari 2014 - 16:46
Jane:
Hee meis,
Wat een leuk reisverslag weer. Kijk je wel een beetje uit met die thee. Ik denk dat het ziekenhuis toch een beetje "anders" is dan hier.
Vind het hartstikke leuk dat je je zo naar je zin heb
Heel veel succes daar en veel plezier in het klooster. We hoeven toch nog geen zorgen te maken dat jij een non gaat worden he?
Liefs en een dikkie kus van
Eward en Jane -
22 Februari 2014 - 17:30
Roxy:
Ha introdochter van me!
Wat ontzettend leuk om te lezen hoe jij daar nu leeft! Met spanning heb ik je verhaal gelezen, blijf zo typen want ik vind het super om te lezen hoe jij daar nu leeft!
Geniet van elk moment dat je daar hebt! :D
xliefs je intro mama Roxy -
22 Februari 2014 - 17:32
Miertje:
he buurmeisje,
dat zijn nogal wat heftige ervaringen zeg!!
wie weet wat je nog meer meemaakt!
leuk in z'n klooster zeg..wie weet wat daar weer gebeurt..
groetjes en ik blijf je verslagen zeker lezen!!
vanuit de hoekweg
alaaf
de buren -
22 Februari 2014 - 19:12
Margo:
Tja Eva, je lijkt wel een kleine brokkenpiloot. Maar zoals je nu weet komt er steeds een oplossing voor elk probleem. Je manier van schrijven is wel erg beeldend, ik zie het zo voor me wat je allemaal meemaakt! Nog veel plezier in het klooster en met al je andere avonturen!
Groetjes Margo -
22 Februari 2014 - 19:23
Anne:
He Eef,
Heel leuk om te lezen hoe het met je gaat, wel een beetje heftig hoor....!
Ik hoop dat je niet al te gevaarlijke dingen meemaakt!
Geniet van alles!
veel liefs Anne -
24 Februari 2014 - 09:30
Iris:
Wauw, wat een ervaringen al... Pas goed op jezelf en geniet!
Liefs Iris -
14 Maart 2014 - 19:08
Luc En Ingrid Elders:
Hoi Eva,
Wij zien je al zitten in het klooster...hopen voor jou dat je af en toe mag kletsen, anders kan het wel eens een beproeving worden (we weten immers hoe graag jij kletst). Juf Eva staat vast haar vrouwtje voor de klas en die engelse boeken is inderdaad een goed plan: maakt het praten in het engels een stuk makkelijker. Enne.. doe je wel een beetje voorzichtig. We willen je niet graag in de kreukels zien!! Maar bovenal: heel veel plezier en geniet ervan !! Lieve groetjes uit Beugen -
18 Maart 2014 - 10:42
Lotte Centen:
Lieve Eva,
Wauw wat ben ik jaloers!!!! Ben zo benieuwd naar alle verhalen als je terug bent.
Geniet er maar van en tot snel.
Dikke kus vanuit Holland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
